ΤΩΡΑ |
Ό,τι περπατάει είμαι εγώ |
Ό,τι πέφτει κάτω είμαι επίσης εγώ |
Γδαρμένη σηκώνω το πρόσωπό μου |
Μέσα από περιττώματα και χώμα |
Πάλι και πάλι |
Ποιος με βοηθάει |
Ποιον βοηθάω; |
Έτσι πάλι και πάλι έτσι. |
Εγώ εμείς |
Η ζωή |
Το πρόσωπό μας |
Χώμα περιττώματα φως |
Όσο ο μυς αριστερά κινείται έτσι |
Άνεμος φυσάει |
Τις σπίθες μέσα από τη στάχτη να ανασηκώσει |
Ο Προμηθέας, πληγές και μορφασμοί, ζει. |
ΜΑΣΚΕΣ |
Αρνούμαι μάσκες να φοράω |
Τον εαυτό μου ψάχνω |
Δεν θέλω να με πιθηκίζετε |
Ψάχνω το πρόσωπό μας |
Γυμνό και μεταβαλλόμενο. |
Ούτε δάκρυα ούτε θαυμασμοί |
ξεπλένουν τις προσωπίδες από πάνω μας |
Καμιά φωτιά κανένας θεός εμείς οι ίδιοι |
Αποθέτουμε τον εαυτό μας στον τάφο. |
ΣΕ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑ ΣΗΜΕΡΑ ΤΗ ΝΥΧΤΑ |
Για πολύ καιρό, μου φαίνεται: για πάντα. |
Το πρωινό ήταν ένα γκρίζο δωμάτιο |
Και όταν έφυγες ήταν καπνός στους δρόμους. |
ΕΡΕΙΠΙΑ 45 |
Εκεί με βρήκα |
Και με έδεσα μέσα σ’ ένα μαντίλι ∙ |
Ένα κόκαλο για τη μαμά |
Ένα κόκαλο για τον μπαμπά |
Ένα μες στο βιβλίο. |
Η ΜΑΥΡΗ ΑΜΑΞΑ |
Να, έρχεται η μαύρη άμαξα |
Το άλογο, αυτό πηγαίνει με βήμα |
Και όποιος μόνος δεν μπορεί να περπατήσει |
Αυτόν τον παίρνει η άμαξα. |
