Γλυκερία Μπασδέκη - Bijoux de Kant, Ραμόνα travel /η γη της καλοσύνης
[Απόσπασμα]
… κατόπι με επαίρνανε απ’ το σχολείο… Ραμόνα, θα με παντρευτείς; φωνάζανε, της μάνας μου το δαχτυλίδι πάρε, εξοχικό στη θάλασσα, τριανταφυλλίτσες άγριες για σένα θα φυτέψω- έτρεχα, έτρεχα… στου Αναστασόπουλου το υπόστεγο χωνόμουνα, πάτερ ημών, βίους αγίων ψέλλιζα να σηκωθούν, να πάνε, να μ’ αφήσουνε… για λίγο έφευγαν, δεν ησυχάζανε- ένας αντάρτης ψειριασμένος, σκύλος άγριος σκέπαζε το κρεβάτι μου αχάραγα, μάτι δε μ’ άφηνε να κλείσω-μου ’δειχνε την κοιλιά του σάπια, ανοιγμένη από όλμο- πες με Χριστόφορο και φεύγω, με το βαφτιστικό να με φωνάξεις και δεν ματαέρχομαι… ήσουνα στο καρότσι ακόμα, βυζανιάρικο- τρόμους τρανούς επέρασα Στελλίτσα… δεν το ’σκασα, δεν σας παράτησα, δεν ήταν όσα άκουσες αλήθεια… τι να της πω της μάνας; … δε θα πίστευε… στο λεωφορείο πήδηξα, με μια τιράντα, έτρεμα- πού πήγαινα, πού θα ’φτανα δεν ήξερα… να μη με ματαβρούνε, οι ξωτικοί, οι ξένοι, οι αλύτρωτοι, να με εχάσουν ήθελα … τον μύρισα τον άντρα σου εγώ, βρώμαγε θειάφια- δεν είπα τίποτα η στρίγγλα, με τους λεμονανθούς, μονάχη …. χυτή λαμπάδα σ’ άφησα να σιγοσβήνεις… άκουγε τ’ όνομά του ο λυπημένος και εδυνάμωνε… Ζλάταν μου, Ζλάταν μου ,το Ζλάταν εποθούσε, το βαφτιστικό του… ούτε εδώ, ούτε εκεί… στο μέσο τριγυρνούνε οι ξένοι, όνομα για το μνήμα θέλουνε… να ξεγελάσουνε τον φύλακα, να μπουν στο περιβόλι, στη μάνα δίπλα να κουρνιάσουν…. να τους αφήσει ο μαύρος ρήγας, να ησυχάσουνε…
Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το θεατρικό έργο Ραμόνα travel / η γη της καλοσύνης της Γλυκερίας Μπασδέκη. Με αυτό το έργο συμμετείχε στο "Φεστιβάλ Αθηνών 2014" η θεατρική ομάδα Bijoux de Kant. Στο σημείωμα του σκηνοθέτη της παράστασης, Γιάννη Σκουρλέτη, αναφέρεται: "Mια κοπέλα από το Διδυμότειχο είναι η Ραμόνα. Φορέας της ιστορίας της που δεν είναι άλλη από την ιστορία αυτού του τόπου. Είναι και Μήδεια και Αντιγόνη και αφίσα σε σκυλάδικο και συνθηκολογημένη του εμφυλίου. Η Ραμόνα ταξιδεύει αιώνες αυτή τη διαδρομή από τη γέννα μέχρι το θάνατο και πάλι απ’ την αρχή. Η γλώσσα της έχει το γρατσούνισμα του έρωτα, της ξενιτειάς, της ορφάνιας. Είναι μια βαθιά ελληνική γλώσσα που ταξιδεύει κι αυτή αιώνες, αλλάζοντας συνεπιβάτες. Η bijoux de kant παραδίδει τη δραματουργική της προσέγγιση σ’ ένα έργο σκληρού ρομαντισμού. Σκηνοθετεί ένα ταξίδι στη χώρα της καλοσύνης, του θαύματος, του ορατού και του πανταχού απόντος. Η Ραμόνα, για μένα, είναι ένα συγκινητικό ταξίδι πίστης, ένα ταξίδι όπου το θαύμα είναι το τελικό ζητούμενο και η πίστη σ’ αυτό η μόνη αποσκευή". Διαβάστε εδώ μία κριτική της Ιλειάνας Δημάδη για την παράσταση και εδώ ένα κείμενο της Γλυκερίας Μπασδέκη με τον υπότιτλο {αυτά που δεν είπα στην Καρυοφυλλιά Καραμπέτη}. Η Γλυκερία Μπασδέκη γεννήθηκε το 1969 στη Λάρισα, ζει στην Ξάνθη και διδάσκει στο Εσπερινό λύκειο. Έχει εκδώσει τα βιβλία ποίησης Είναι επικίνδυνο ν' ανοίγεις την πόρτα σου σε άγνωστες μικρές (Πλέθρον, 1989) και Σύρε καλέ την άλυσον (Ενδυμίων, 2012), ενώ έχει συμμετάσχει και σε συλλογικές εκδόσεις [Πρώτη γραφή (Μίνωας, 2001) και 13 νέοι συγγραφείς (Νεφέλη, 2002)]. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί και στα Γερμανικά.
