Γιολάντα Σακελλαρίου, Δίχως κλειδιά και δίχως πόρτες


 








 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Όταν ελεύθερα μιλάς να σκέφτεσαι τους άλλους.

Εκείνους που δεν τους αφήνουν να μιλήσουν.

Mahmoud Darwich


Η μικρή οχιά

 

«Ό,τι κι αν συμβεί, δε θα γυρίσω πίσω», είπε κι έβγαλε μέσα από τα ρούχα της ένα τσίγκινο κουτί με διάτρητο καπάκι. «Μια μικρή οχιά. Μόνο αν δε γίνεται αλλιώς, έλεγε η γιαγιά». Τα κορίτσια τρόμαξαν.

Στις στέπες, αίφνης, βόμβος μακρινός. Πρωί, στα ίχνη τους, δυο γενιές γυναίκες. Να τις βρουν∙ πριν έρθουν οι άντρες.

Χεράτ, Μασχάντ, Τεχεράνη, Βατούμ, Ισταμπούλ, Κεσάν, ποταμός Έβρος, Ελλάδα. «Η γιαγιά ήθελε πάντα να φύγει. Tη σκότωσαν. Η μάνα μου δεν τόλμησε. Εμείς, θα φύγουμε».

Αγριεμένος χείμαρρος τα σώματα των γυναικών διασχίζουν τη γύμνια του τόπου. Θρυμματισμένες συλλαβές, φωνές οικείες. Απ' την ηχώ η απόσταση.

«Κρυφτείτε! Φτάνουν…»

Κραυγές, κλάματα, ικεσίες. Σούρουπο∙ οι γυναίκες ήταν εκεί. Μια πεσμένη μαντήλα κοντά στο πηγάδι έγινε στο στόμα τους τραγούδι παιδικό. Τρύπωναν στα γκρεμισμένα σπίτια, τις αυλές, τα σοκάκια∙ τρύπωνε και το τραγούδι…

Σαν να το περίμεναν… Πρώτη βγήκε η μικρότερη.

Μόνον η Ζάχρα δε φάνηκε. Τη γύρεψαν.

 

Στο κοίλωμα ενός βράχου κείτονταν σαν έμβρυο. Ο άνεμος ούρλιαζε. Ο χάρτης με τις σημαδεμένες πόλεις στροβιλιζόταν στο κεφάλι της.

(Στον κόρφο της παγιδευμένη σύριζε- στο φεγγαρόφωτο- η μικρή οχιά)



Σκουπίδια και τριαντάφυλλα σε ρυθμό ραπ

 

Δέντρα ματώνουν στην πατρίδα μου

το Σιμόργκ* ξαγρυπνά

τις νύχτες που στον άνεμο

ψιθυρίζουν τα φυλλώματα

μυστικά όσα οι δικές μας μέρες λένε.

Απ' το παράθυρο η ζωή ο ήλιος το ποτάμι

τα παιδιά που παίζουν

κλαίνε κι ύστερα γελούν

όμως η σκιά μου λυπημένη

απ' την πάνινη φυλακή μ' ακολουθεί

ως τα τραγούδια μου

να μην ξεχνώ γιατί

«αλλού τριαντάφυλλα οι γυναίκες, κι εδώ σκουπίδια»

Ποιός Θεός φοβάται την πρωτόπλαστη

ποιος δε συγχώρησε την ανυπακοή

μύηση στη ζωή, επιθυμίας υπόσχεση

γυναίκα αόρατη θέλω να δω το πρόσωπό σου

Κομμένη γλώσσα∙ σφραγισμένο στόμα μου

εσύ θα τραγουδάς θα τραγουδάς θα τραγουδάς…

 

Όνειρα και αγέννητα παιδιά

ν' αγαπηθούν μια μέρα ως το θάνατο.



Ο μάρτυρας

 

Στο παλιό χαλί της προσευχής

έριξα πάλι τα κομματάκια

από ξεθωριασμένη θάλασσα του παζλ

γονατιστός τα συναρμολογώ

σπρώχνω απάνω της με ιαχές καράβια

και πολεμιστές –κλαράκια.

Η αύρα των μαρτύρων στο δωμάτιο

με μυρωδιές

μαγειρεμένου φαγητού και

άνθη λεμονιάς απ' το ανοιχτό παράθυρο.

Μπαινόβγαινε απ' την κουζίνα αμίλητη

η μητέρα με λευκό πανί

σαν χάδι το περνούσε πάνω απ' το γυαλί

στα μέτωπα, τα μάτια, τα ζυγωματικά,

τα στόματα∙ στις κορνίζες.

Κλεφτό το βλέμμα της

στους ώμους μου το ένοιωθα

ωστόσο, ο δικός μου μικρούλης πόλεμος μεγάλωνε

ώσπου αίφνης - κομβική στιγμή - ζωσμένος με

τα εκρηκτικά μου σύμφωνα

χειλικά, φατνιακά, ουρανικά, ορμάω∙

 

πάνω στις μνήμες της ανατινάζομαι.

Κραυγή πληγωμένου ζώου.

Τα βλέμματά μας διασταυρώθηκαν…

 

Στις ίριδες των ματιών της τυλιγόμουν στις φλόγες.

 

 

 

* Simorgh: μυθικό πουλί που έχει τις ρίζες του στην Περσία των αρχαίων χρόνων. Το συναντάμε σε πολλές και διαφορετικές μυθολογίες, θρησκείες και πολιτισμούς διαφοροποιημένο ως προς τη μορφή, το συμβολισμό και τις ιδιότητες. Άλλοτε συμβολίζει την πνευματικότητα, άλλοτε τη διαμεσολάβηση μεταξύ ουρανού και γης, και άλλοτε τις επιθυμίες.

 Ο τίτλος της παρούσας τριλογίας είναι στίχος από το ποίημα «Keys» της σύγχρονης Aιγυπτίας ποιήτριας Φάτμα Καντίλ (Fatma Kandil).

Το ποίημα «Σκουπίδια και τριαντάφυλλα σε ρυθμό ραπ» είναι εμπνευσμένο από ένα τραγούδι της νεαρής Αφγανής ράπερ Σουζάν Φαϊρούζ (Soozan Firooz), που γνώρισε μεγάλη επιτυχία το 2012. Πέντε μήνες μετά την κυκλοφορία του δίσκου, έχοντας δεχτεί σοβαρές απειλές κατά της ζωής της, η Φαϊρούζ αναγκάστηκε να αυτοεξοριστεί στην Ινδία.

Το ποίημα «Ο μάρτυρας» είναι αφιερωμένο στη μνήμη του παλαιστίνιου ποιητή Μαχμούντ Νταρουίς ( Mahmoud Darwich).

 

Η Γιολάντα Σακελλαρίου γεννήθηκε στην Αθήνα όπου ζει και εργάζεται ως λογοπεδικός. Σπούδασε ελληνική και γαλλική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και παθολογία λόγου - φωνής - ομιλίας στο Παρίσι. Είναι διδάκτωρ του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και ασχολείται με τις δυσκολίες του γραπτού λόγου παιδιών και εφήβων. Κείμενα και ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί στις Ιστορίες Μπονζάι του περιοδικού «Πλανόδιον» και στο ηλεκτρονικό περιοδικό για την ποίηση Poeticanet, στην Ανθολογία πεζού και ποιητικού λόγου(Μαλλιάρης - Παιδεία, Θεσσαλονίκη 2006) καθώς και στο συλλογικό τόμο  «Τα ποιήματα του 2009» [Κοινωνία των (δε)κάτων, Αθήνα 2010]. Η πρώτη της ατομική ποιητική συλλογή Κάποιες φορές ένας θλιμμένος λύκος κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης τον Οκτώβριο του 2009. Διαβάστε στη Logotexnia21 αποσπάσματα από την πρώτη ποιητική συλλογή της Γιολάντας Σακελλαρίου εδώEδώ μπορείτε να διαβάσετε κάποια ποιήματά της, που συμπεριλήφθησαν στη δεύτερη ποιητική συλλογή της,  Αόρατο τρωκτικό και εδώ ένα πεζοποίημα από αυτή τη δεύτερη ποιητική συλλογή της.

 

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails